Jak możemy dowiedzieć się dlaczego pingwinom nie zamarzają stopy? Z jakiego powodu bumerang do nas wraca, a błyskawice się rozgałęziają?
Istnieje wiele pytań, których odpowiedzi sprawiają, że nie raz i nie dwa przez dłuższy czas konkretnie łamiemy sobie głowę, a i tam mamy problem z jej udzieleniem.
Dlatego dzisiaj prezentuję Wam książkę troszeczkę inną niż zwykle:)
Składa się ona ze 115 pytań pochodzących z różnych kategorii. Odpowiedzi udzielane są przez osoby wykształcone, ale także pasjonujące się niektórymi zjawiskami.
Stan wiedzy każdego człowieka poszerza się w sposób widoczny i (mam taką nadzieję:) trwały.
Piorunujące rozgałęzienia
Dlaczego błyskawice rozgałęziają się i jaka jest ich średnica?
Michael Lee
Londyn, Wielka Brytania
Błyskawica zwykle przynosi ujemny ładunek elektryczny z burzy na ziemię. Widoczną błyskawicę poprzedza ujemnie naładowane wyładowanie pilotujące (ang. leader), poruszające się w dół, pod chmurami, przez powietrze, w którym znajdują się obszary zawierające dodatnio naładowane cząstki. Tworzą je pochodzące z punktowych wyładowań jony, uwalniane z powierzchni ziemi przez wysokie pole elektryczne panujące w atmosferze podczas burzy.
Wyładowanie pilotujące rozdziela się na odnogi w poszukiwaniu trasy o najmniejszym oporze elektrycznym. Kiedy jedna z takich odnóg dociera blisko ziemi, jej ujemny ładunek przyciąga jony dodatnie z ostro zakończonych obiektów, takich jak trawa i drzewa, tworząc przewodzącą ścieżkę pomiędzy chmurą a ziemią. Ujemne ładunki spływają wtedy do ziemi, zaczynając od dołu kanału wyładowania pilotującego. Jest to widoczne jako "wyładowanie powrotne" (ang. return stroke), które rozjaśnia się od dołu do góry, w miarę jak ładunek spływa w dół. Te odnogi wyładowania pilotującego, którym nie udało się dotrzeć do powierzchni ziemi, stają się jaśniejsze, kiedy ich ładunki wpływają do kanału głównego.
Na zdjęciach błyskawic szerokość kanału często jest przeszacowana, bo klisze mogą zostać prześwietlone. Obserwacje obiektów uszkodzonych przez uderzenie pioruna świadczą o tym, że średnica kanału wynosi pomiędzy 2 a 100 mm.
R. Saunders
Grupa Fizyki Atmosfery
Manchester University, Wielka Brytania*
Jak widzicie odpowiedzi są naukowe, czasami brzmią dość trudno, ale wystarczy się dobrze wczytać i zastanowić:)
Muszę przyznać, że dowiedziałam się wiele i to z kilku różnych punktów widzenia, ponieważ na każde pytanie była zawarta nie jedna odpowiedź, ale czasami nawet cztery.
Zauważyłam jedynie, że nie byłam w stanie długo czytać tej książki. Mogłam czytać po 4-5 pytań i resztę musiałam zostawić na później, ponieważ taki przekaz informacji sprawiał, że po prostu musiałam od tego odpocząć;)
Przed sobą mam drugą porcję pytań - "Czy niedźwiedzie polarne czują się samotne? i 101 innych intrygujących pytań" tego samego autora. Zobaczymy czy będzie równie ciekawe:)
;*
Fajna pozycja, zwłaszcza gdy dziecko jest na etapie zaawansowanego dlaczego ;) A i dorośli dowiedzą się wielu ciekawostek.
OdpowiedzUsuńPowiedziałabym nawet, że bardzo wielu:)
UsuńUwielbiam takie książki - chyba nigdy nie wyrosnę z wiecznego zadawania pytań! :) A jak zobaczyłam okładkę, to od razu przypomniała mi się bajka "Happy Feet"! Jestem dzieciuch do kwadratu. :)
OdpowiedzUsuńTo mamy coś wspólnego - bo ze mnie też wieczne dziecko jest;)
UsuńJak byłam mała, marzyłam o takiej właśnie książce :)
OdpowiedzUsuńTeraz możesz spełnić swoje marzenie:)
UsuńRzeczywiście, odpowiedzi brzmią dość naukowo,dlatego według mnie, dla dziecka trochę mogą być za ciężkie, ale dla starszych dzieci czemu nie:)
OdpowiedzUsuńStarsze dzieci na pewno sobie poradzą:)
UsuńKiedy byłam młodsza, namiętnie czytywałam tego typu książki. Najlepsze jest to, że te książki nigdy się nie nudzą i świetnie nadają się również dla dorosłego czytelnika. Swoją drogą, ja nie wiem, dlaczego pingwinom nie zamarzają stopy... ;)
OdpowiedzUsuńA to żeby się dowiedzieć powinnaś przeczytać książkę;)
Usuń